Op slippertjes door het regenwoud

Assalamu alaikum!

Aangezien ik op het punt sta om allemaal spannende dingen te gaan beleven ga ik nu nog even vertellen wat ik de afgelopen dagen allemaal gedaan, want daar zaten toch ook weer wat alleraardigste dingen bij. Vorige week ben ik met Ed Westerweele (mijn stagebegeleider), Carina (die andere student) en Yudi en Dani (WWF/tolk) naar veel meetings geweest. Die waren voornamelijk met overheidsinstellingen en die “werken” hier ongeveer allemaal hetzelfde dus dat zal ik niet vijf keer herhalen. De meeting van maandag in Kuantan Singingi (zie vorige bericht) was nog wel spectaculair met de trip naar het oerwoud, de rest van de week verliep wat tammer.

Een overzichtje van week 27:
Ma 09-07-2007 – Bupati Kuantan Singingi (zie vorige bericht)
Di 10-07-2007 – Bupati Pelalawan
Wo 11-07-2007 – Bupati Kampar
Do 12-07-2007 – Tesso Nilo National Park foundation
Do 12-07-2007 – Head of forestry department
Vr 13-07-2007 – Board of promotion and investment
Za 14-07-2007 – Tesso Nilo Community Forum
Za 14-07-2007 – University Riau
(Bupati = hoofd van het desbetreffende district)

Eigenlijk verliepen de meetings met de overheidsinstellingen allemaal ongeveer als volgt:
Na eerst een pokke-eind gereden te hebben kom je in een gigantisch gebouw waar heel veel mensen heel hard bezig zijn met tv-kijken, roken, koffieleuten, van het uitzicht genieten, roken, krantje lezen, laat ik deze muur eens bekijken, roken, een horloge kopen, roken….
Er wordt vast ook nog wel gewerkt maar erg productief lijkt het allemaal niet. Vervolgens kan je na nog een beetje wachten naar de meeting-room waar het een half uur duurt om een kordon ambtenaren te verzamelen die allemaal meer of minder nodig aanwezig moeten zijn. Je krijgt wel lekkere hapjes en drankjes, en als je geluk hebt een microfoon zodat de mensen aan de andere kant van de tafel je zeker weten kunnen verstaan. De meetings verliepen overigens overwegend positief. Als je met een verhaal komt over investeren, banen creëren en illegal logging bestrijden dan heb je de aandacht wel. Beetje mazzel mag je na de meeting ook nog mee lunchen. Ook de moeite van het vermelden waard was de medewerker van het Board of promotion and investment die weigerde de hand van Carina te schudden omdat hij moslim was. Ieder z’n geloof, maar volgens mij is dat een beetje overtrokken. Het is wél komisch!

Al dit gemeet had als resultaat dat we ook vier dagen lang in de krant stonden, met vijf artikelen waarvan drie met een mooie foto. Het enige jammere was wel dat het eerste bericht ging over de “Belanda investors” die kwamen vragen of ze het Tesso Nilo park mochten kopen om er cassave in te verbouwen. Mja… bijna goed. Na wat heen en weer bellen van de WWF communication manager stond er in de laatste uitgave dan een verhaal wat eindelijk min of meer klopte, nu maar hopen dat men over het eerste artikel heen heeft gelezen.

Woensdag avond heb ik me wederom lekker het zweet uit de oren gerend bij het futsollen, en jawel… deze keer heb ik zowaar gescoord!!

Donderdagavond gingen we met z’n allen eten bij het Chinese restaurant waar ik lang geleden (eerste dag in Pekanbaru) ook geweest ben. Ed had toen een keer het WWF personeel uitgenodigd om zijn verjaardag te vieren (12-05-’07) en toen kwamen er alleen maar mannen opdagen. Daarom was het deze keer lady’s night en wederom super gezellig. Gelukkig was het ouwe Chinese dwergomaatje er ook weer om mijn bier in te schenken en ons vol te proppen (het eten kwam op grote schalen en als het haar niet snel genoeg ging schepte ze vast wat voor je op), en hebben we weer erg genoten van bergen krab, grote garnalen, inktvis, gebakken kip, enzovoort. Of het kwam doordat we hun halve keuken leeg aten, of omdat we het omaatje een foto hadden gegeven van haar en Ed bij het vorige bezoek, weten we niet, maar na afloop werden we door het personeel met de auto naar huis gebracht. Not too shabby!

Vrijdagavond was het uitgaan (1e keer hier :P) en wel in de Hugo’s bar. Na eerst bij het WWF personeel te hebben geleurd wie er allemaal mee wilden gaan (en proberen je verbazing te verbergen als een volwassen kerel zegt dat ‘ie tien uur toch wel een beetje laat vind) waren er toch uiteindelijk acht man die het wel zagen zitten. Met de taxi (die meteen zijn muziek snoeihard zette toen hij de bestemming hoorde) erheen, even schrikken van de toegangsprijs (RP 75.000 = € 6,- = hééél vééél geld) en eerst genoten van een zeven man sterke live band die erg enthousiast en goed aan het spelen waren voor evenveel bezoekers. Toen twee uur na openingstijd het een beetje druk begon te worden, mochten ze oprotten en plaatsmaken voor een DJ uit Jakarta, en het personeel hield de sfeer er goed in door met z’n allen een soort Macarena dansje te geven op het podium. Helaas was de dansvloer al die tijd een beetje leeg maar we hebben ons toch wel vermaakt. Ik heb nu mooi wel de status van “anak gaul”, wat ze vertalen als funkyboy!

Zaterdag liep er ineens een soort varaan op de stoep. Zonder staart en dan nog grof veertig centimeter lang. Indonesië gek land…

Zondag heb ik gezellig met mijn stagebegeleider lekker ontbeten in het Ibis hotel, aangezien mijn eten op was en ik ook wel weer eens toe was aan een ontbijt wat enigszins westers aandoet. Niemand weet waar de rekening van mijn ontbijt gebleven is maar daar zitten we niet zo mee. De rest van de dag daar wat ge-internet, filmpjes ge-edit (er staan nu twee nieuwe filmpjes op deze site die de moeite van het bekijken waard zijn, wel opletten want ik heb veel shots in die 2x1 minuten gepropt), en ’s middags gegeten in de Mal SKA. Daar hebben Ed en ik nog even getest wat er gebeurt als je lekker tóch over die hekjes heen stapt die rondom de elektronicazaak staan (boos commentaar in bahasa, snappen we toch niet :P), en lekker gegeten in Solaria en koffie gedronken in J.CO. Daarna ging Ed weer naar Amsterdam en was ik weer zielig alleen.

Week 28 was weer een beetje duf, veel achter mijn laptop gehangen en data uitgewerkt. De hoogte- en dieptepunten waren:

Dinsdag, toen ik bij Yudi gegeten heb en hij me terugbracht op de motor. Totdat we op de weg naar mijn huis in een razia (politiecontrole) liepen. Yudi heeft nooit een rijbewijs gehaald en dat is zelfs hier niet toegestaan, maar daar heb je corruptie voor, en als Yudi een blanke achterop heeft die vast snel naar huis moet dan gaat het helemaal snel, en mag je voor RP 50.000 oftewel € 4,- weer doorrijden.

Woensdag toen ik in de bus zat en de buschauffeur besloot dat zijn bandenspanning te laag was. Staat de hele bus te wachten terwijl de bandjes worden opgepompt, hoe melig.

Donderdag heb ik besloten dat Windows Vista maar kut is, omdat ik updates krijg die niet eens werken, en mijn laptop steeds vaker niet meer opstart. Lekker gedaan Bill!

Vrijdag kreeg ik van Yohannes van RAPP (Riau Andalan Pulp & Paper, één van de grootste pulp&paper fabrikanten van de wereld) een tripje aangeboden om de RAPP estates te gaan bekijken, en ook een kijkje te nemen bij een hete waterbron en enkele stukjes tropisch regenwoud die nog niet in de printer zijn verdwenen.
Het was even schrikken toen ze om acht uur, precies zoals afgesproken, voor de deur stonden, maar het was nog veel meer schrikken toen ergens halverwege een of andere debiel ons bijna platreed (niet verder lezen mam, dan slaap je niet meer). We reden met een lekker gangetje van 80 à 90 km/u en er kwam een rij tegemoet komend verkeer aan. Iemand die daar achter zat vond dat niet snel genoeg gaan en wilde nog snel even inhalen voordat wij dat onmogelijk zouden maken. Dit lukte natuurlijk niet, maar door een combinatie van te scherp terugsturen en remmen raakte hij in een slip, en bleef dus op onze weghelft. Onze chauffeur koos eieren voor zijn geld, en knalde onze pick-up vol de berm in om 30 meter verder weer de weg op te rijden alsof er niks aan de hand was. Gelukkig maar, want een frontale botsing met twee keer die snelheid is scrambled egg. Die andere gozer gooide ook nog eens zo lomp z’n stuur om zodat hij, toen hij weer grip had, uiteraard vol zijn eigen berm inreed. Net goed. Ik was in ieder geval meteen helemaal wakker.
De eerste attractie was de hot water spring die ergens midden in het bos gelegen was. Deze bron is niet toegankelijk voor Jan met de pet, maar gelukkig wel voor mij zolang Yohannes mij maar een VIP vindt. De bron lag wel wat diep in het bos, en aangezien er dus niemand kwam lag er ook niet echt een goed pad, en aangezien ik niet zo slim ben had ik dus gewoon een driekwartsbroek en slippertjes aangetrokken. Dat was dus lekker door de modder baggeren, riviertjes oversteken over bruggetjes die niet meer bestonden, en muggen trakteren. Het was het wel waard want de bron zelf was best spectaculair. In het kleine riviertje was een stuk waar het water flink borrelde en het stoom eraf kwam. Het was ook echt goed heet, want een meter of tien stroomafwaarts kon ik nog steeds niet langer dan vier seconden mijn voet in het water houden. Het was ook een raar stukje rivier, omdat er vanwege het hete water allemaal gek gekleurde algen groeiden en er veel wilde bijen op af kwamen. Jammer genoeg hadden we geen eieren meegenomen…
Er was ook een provisorisch huisje gebouwd voor de spaarzame bezoeker, maar dat hadden de olifanten toevallig net in elkaar gestampt (Yohannes kwam met de melige opmerkingen “something’s changed…” en daarna “your big friends disagree with our project”).
Toen lekker geluncht in de RAPP kantine, de acacia zaailingen-kwekerij bekeken en een stukje tropisch regenwoud bezocht wat RAPP bewaard als genenbank. Ze kweken hier ook wilde boomsoorten als Meranti om gekapte bomen te herplanten. Verder doen ze onderzoek naar in hoeverre hun acacia als exoot het bos binnendringt. Het is niet erg grootschalig, maar het is in ieder geval een begin. Het bos zelf was fantastisch mooi, met gigantische bomen (kleintjes volgens Yohannes), en als ik de sporen en het geluid mag geloven een hoop wilde dieren (olifant, honingbeer, hert, wild zwijn). Helaas hebben we niks groters gezien dan een eekhoorn en een adelaar…

Maandag 09-07-’07 is er ook een vier man sterke delegatie uit Nederland aangekomen. Vrienden en familie van Carina, die vanaf deze week een beetje door Indonesië gaan trekken dus die zal ik niet zoveel meer zien. Niet heel erg want ik heb zelf ook plannen:

Zaterdag meeting met University Riau en eten bij Yudi, zondag naar de bruiloft van Pak Atan, één van de leden van het Tesso Nilo Community Forum.
Maandag vlieg ik naar Medan (ticket € 23,- :D), waar ik Marijn Roersch zal aantreffen. Het plan is om een jungletocht te gaan maken in Leuser Nationaal Park, waar we bij de orang-oetans op bezoek gaan. De zaterdag erop vlieg ik door naar Singapore, om twee redenen. Ten eerste heeft de immigratiedienst besloten dat ik in die 90 dagen maar harder had moeten doorwerken om alles af te krijgen, en dat ik er nu uit moet. Ten tweede ga ik dan toch ook maar even in Singapore rondkijken. Lijkt me niet heel vervelend, en daarna zien we wel weer verder!

Ik weet ook niet of ik ontvangst heb in het oerwoud, en of de orang-oetans WiFi hebben, dus het duurt misschien even tot mijn volgende bericht…

Goed, ik ga even een Sampoerna’tje roken, kretek is lekkâh, jaja ik was gestopt… komt goed.
Allez, tot de volgende internetverbinding!


PS: Er wordt krap twee weken na plaatsing nog steeds gepost op mijn vorige bericht, leuk! leuk! Iedereen nog bedankt voor de stormvloed aan berichtjes, heb ik tenminste ook iets te lezen.