De kop is eraf

Selamat datang, daar ben ik weer. De kop is eraf zoals jullie al zagen. Dit bestond uit een kennismakingsetentje met enkele mensen van WWF Indonesië. Dat gebeurde vlak nadat we aankwamen in Jakarta (in het Atlet Century ****hotel, www.atletcentury.com). We waren later dan gepland omdat er in Kuala Lumpur eerst vertraging was en toen weer niet, of zoiets. Anyhoe, beter laat dan nooit en dus hebben we tot een uur of elf zitten eten en ouwehoeren. Daarna heerlijk in slaap gevallen om een soort van driepersoonsbed. De dag erna moesten we vroeg op, en hebben we een bezoek aan het ministerie van landbouw (ik geloof de secretaris-generaal) oftewel het Departement Pertanian gebracht. Daar hebben we een gesprek gehad over het hele project met als doel dat ze niet boos zouden worden als ze er achteraf achter zouden komen en natuurlijk ook om meer te weten te komen over cassave in Indonesië. Dat secretaris-generaal klinkt trouwens wel duur, maar dat schijnt mee te vallen aangezien ze hier niet zo'n volle agenda hebben als in NL. Na dit gesprek konden we nog even lunchen (met Pak Yudi die ons gaat begeleiden) in een restaurant waar ze óf wel óf niet de rijsttafel hebben uitgevonden, daar zijn we nog steeds niet over uit. De rit naar het restaurant liet in ieder geval wel zien dat Nederland niet het enige land is met files. Het verschil is dat ze hier niet doen aan rijbanen of verkeersregels, wel aan toeteren en duwen. Alleen sommige mensen met politie-escorte mogen blijkbaar overal doorheen knallen. Na deze lunch konden we de koffers ophalen bij het hotel en door naar het Soekarno-Hatta vliegveld te Jakarta (Java). Dat past best met zeven man en bagage in één auto. Op het vliegveld werd gezegd dat we anderhalf uur vertraging zouden hebben, wat ineens weer niet zo bleek te zijn. Vervolgens meldde de omroepster van het vliegveld de verkeerde gate, en als klap op de vuurpijl moest je zelf je doos met eten het vliegtuig mee in nemen. Vanaf dit gigantische vliegveld was het contrast wel fijn groot met het vliegveld van Lampung (Sumatra) waar we een half uur later landen. Dit is een heel lief klein schattig babyvliegveldje waar de trap door een paar mannetjes tegen het vliegtuig werd gezet en wij het enige vliegtuig waren. Vanaf dit vliegveld door naar het Indra Palace ***Hotel (dit bericht wordt mede mogelijk gemaakt door de goede WiFi in de lobby van het hotel), waar we kennis hebben gemaakt met twee mensen van RAPP (Riau Andalan Pulp & Paper) waar we mee gegeten hebben. Op het menu stond onder andere goudvis, maar ik heb toch gekozen voor de gebakken goerami (bij sommige van jullie wel bekend uit het aquarium?).

Verder is het hier net zo warm als ik me kon herinneren, alleen regent het nu niet zoveel. Overal ruikt het naar kretek en de mensen zijn intussen niet veel groter geworden. Jakarta is vooral héél erg groot (Staat op nummer 17 van de lijst van megacities, 14.250.000 mensen, of 10.500 mensen per km2) en eigenlijk niet zo heel boeiend, en over Lampung kan ik nog niet zoveel zeggen want daar ben ik net en het is nu donker (hier vanaf zes uur). Verder moet je alle prijzen door 10.000 delen dus ik heb vandaag een miljoen gepind en ben nu dus praktiserend miljonair. Vanuit het vliegtuig leek het allemaal wel een stuk groener op Sumatra dus dat biedt hoop voor de komende dagen (4 mei vliegen we weer naar Jakarta, en de zevende (?) weer door naar Pekanbaru (Sumatra)).
Morgen en overmorgen gaan we een fabriek bezoeken waar ze cassave verwerken en enkele locaties waar ze het verbouwen. Daarvoor moet ik wel om 07:00 aan het ontbijt zitten. Ik weet het programma niet precies maar het veranderd ook met de minuut hier dus we go met de flow!