Rit Lysebotn > Preikestolen > Helleland, Noorwegen
Door: Timon Wyatt
Blijf op de hoogte en volg Edwin
19 Augustus 2008 | Noorwegen, Helleland
4.826,6 km GMT + 1/1
Half acht en de wekker van René begint te blère. René zelf blijft in coma liggen, maar na 3x snoze gaat Ed naar de douche. Hij verwent zichzelf met een lange douche van 10 kroners. Wanneer hij terug komt komt er ook leven in René & mijn tent. Beide hebben we 5 kroners om lekker te kunnen douche, wat ook wel nodig is na de lange rit van gisteren. Bij de douches aangekomen blijkt maar 1 douche 5 kronermuntjes te accepteren en dat is een dames douche. Uiteindelijk zijn we schoon en tijdens het opruimen van de tent (en alle andere zooi) gaat René bij de receptie even vragen hoe we het best bij de Preikestolen kunnen komen. Het antwoord is: de boot. Laat deze nu 2 x per dag gaan. Om 7.20 & 15.30. 7.20 vonden we iets te vroeg en 15.30 veelste laat. Dat wordt dus om rijden, circa 4 uur. Vlak voor we vertrekken nemen onze Zweedse Volvobus inelkaarzetters/motorvrienden ook afscheid van ons. Vooral de langste op zijn CB500 in zijn blauw oranje KTM pak zag er fantastisch uit. Dan is het zover en kunnen we de 27 bochten door, ditmaal berg op. Zonder kleerscheuren komen we boven en gaan we op zoek naar benzine. Op een kruising gaat René even stil staan en wordt hij bijna geschept door een groepje motorrijders, maar verder geen noemenswaardige acties. Alleen het benzinestation is moeilijk te vinden en als we hem vinden is het tanken nog een hele klus. Het automaat doet ’t alleen bij Noren, dus moeten we binnen vragen of we alsjeblieft benzine mogen (René ± 15 liter, Timon & Ed ± 10½ L). Natuurlijk hebben we als motorrijders weer eens aanspraak. Ditmaal van een Duits oud vrouwtje. Onderweg geen regen maar wel vochtige wegen, tevens worden bij een korte stop ook de nodige souvenirs ingeslagen. De omgeving is hier ook schitterend. Bochtige wegen, leuke weilandjes en mooie meertjes. Af en toe staat er wel eens een schaap op de weg of een hele kudde geiten die zowaar voor een minifile zorgen. De reis schiet aardig op, maar het is inmiddels ook vroeg in de middag. Bij het fjord aangekomen (de andere kant dan waar we begonnen) moeten we weer eens met een pontje. Door slim voor te sorteren kunnen we nog net met deze lichting mee. Terwijl René & ik genieten van de overtocht moet Ed betalen met z’n creditcard in een donker hokje met een enge stevige Noorse chick. Na de pont en enkele kilometers komen we dan eindelijk bij de Preikestolen. Er staat ons wel een verrassing te wachten. Hier moeten motorrijders namelijk ook betalen om te parkeren! 30 kroners!! Ed & ik wisselen motorbroek & schoenen om voor iets comfortabelers. René vindt dat allemaal wat lang duren en houdt zijn spul gewoon lekker aan. Eenmaal op weg heeft René de smaak goed te pakken en laat Ed & mij dan ook snel achter zich. Gezellig keuvelend gaan Ed & ik achter René aan. De klim is wel redelijk zwaar en de truien gaan dan ook snel uit. Binnen het uur hebben we de klus geklaard en kunnen we genieten van het mooie uitzicht en een welverdiende lunch. De vakantiekiekjes worden gemaakt en wanneer we weer naar beneden gaan begint ’t langzaam te druppelen. Dat is het begin van een natte dag. Dan valt de pindakaaspot ook nog kapot en weten we dat de afdaling geen pretje wordt. Gelukkig is afdalen makkelijker dan stijgen! Dan hebben we een rugzak incidentje. René heeft deze namelijk helemaal naar boven gedragen en wil hem daarom niet van mij overnemen. Normaal heel logisch, alleen heeft deze jongen wel zijn motorbroek en laarzen ingestopt. Het loopt allemaal af met een sisser, de regen heeft ons namelijk goed afgekoelt. Beneden pakken we snel onze spullen om richting Kristiansand te rijden. Eerst rijdt Ed nog even fout, maar al gauw is de weg naar de pont gevonden. Regen regen en meer regen. We vinden dan ook dat we iets lekkers verdiend hebben en gaan 3 heerlijke pizza’s bestellen. Alleen blijkt dat we alleen met VISA kunnen betalen. René gaat nog langs een dichtbij gelegen winkel om daar te pinnen, maar ook daar accepteren ze geen creditcards. 1 km terug is gelukkig een ATM waar René & ik snel even naartoe rijden. Na het eten kunnen we er weer tegenaan, maar al snel worden we weer helemaal nat en besluiten we om toch maar niet te camperen. Ben’s Motel biedt uitkomst. De prijs mag dan wel erg Noors zijn, we zitten wel droog en warm in een heerlijk bedje. Hopelijk is het morgen beter weer, nu eerst lekker slapen!
Trusten!
PS: De Preikestolen is 605 meter hoog, de laatste 334 meter hiervan hebben we te voet gedaan.
Half acht en de wekker van René begint te blère. René zelf blijft in coma liggen, maar na 3x snoze gaat Ed naar de douche. Hij verwent zichzelf met een lange douche van 10 kroners. Wanneer hij terug komt komt er ook leven in René & mijn tent. Beide hebben we 5 kroners om lekker te kunnen douche, wat ook wel nodig is na de lange rit van gisteren. Bij de douches aangekomen blijkt maar 1 douche 5 kronermuntjes te accepteren en dat is een dames douche. Uiteindelijk zijn we schoon en tijdens het opruimen van de tent (en alle andere zooi) gaat René bij de receptie even vragen hoe we het best bij de Preikestolen kunnen komen. Het antwoord is: de boot. Laat deze nu 2 x per dag gaan. Om 7.20 & 15.30. 7.20 vonden we iets te vroeg en 15.30 veelste laat. Dat wordt dus om rijden, circa 4 uur. Vlak voor we vertrekken nemen onze Zweedse Volvobus inelkaarzetters/motorvrienden ook afscheid van ons. Vooral de langste op zijn CB500 in zijn blauw oranje KTM pak zag er fantastisch uit. Dan is het zover en kunnen we de 27 bochten door, ditmaal berg op. Zonder kleerscheuren komen we boven en gaan we op zoek naar benzine. Op een kruising gaat René even stil staan en wordt hij bijna geschept door een groepje motorrijders, maar verder geen noemenswaardige acties. Alleen het benzinestation is moeilijk te vinden en als we hem vinden is het tanken nog een hele klus. Het automaat doet ’t alleen bij Noren, dus moeten we binnen vragen of we alsjeblieft benzine mogen (René ± 15 liter, Timon & Ed ± 10½ L). Natuurlijk hebben we als motorrijders weer eens aanspraak. Ditmaal van een Duits oud vrouwtje. Onderweg geen regen maar wel vochtige wegen, tevens worden bij een korte stop ook de nodige souvenirs ingeslagen. De omgeving is hier ook schitterend. Bochtige wegen, leuke weilandjes en mooie meertjes. Af en toe staat er wel eens een schaap op de weg of een hele kudde geiten die zowaar voor een minifile zorgen. De reis schiet aardig op, maar het is inmiddels ook vroeg in de middag. Bij het fjord aangekomen (de andere kant dan waar we begonnen) moeten we weer eens met een pontje. Door slim voor te sorteren kunnen we nog net met deze lichting mee. Terwijl René & ik genieten van de overtocht moet Ed betalen met z’n creditcard in een donker hokje met een enge stevige Noorse chick. Na de pont en enkele kilometers komen we dan eindelijk bij de Preikestolen. Er staat ons wel een verrassing te wachten. Hier moeten motorrijders namelijk ook betalen om te parkeren! 30 kroners!! Ed & ik wisselen motorbroek & schoenen om voor iets comfortabelers. René vindt dat allemaal wat lang duren en houdt zijn spul gewoon lekker aan. Eenmaal op weg heeft René de smaak goed te pakken en laat Ed & mij dan ook snel achter zich. Gezellig keuvelend gaan Ed & ik achter René aan. De klim is wel redelijk zwaar en de truien gaan dan ook snel uit. Binnen het uur hebben we de klus geklaard en kunnen we genieten van het mooie uitzicht en een welverdiende lunch. De vakantiekiekjes worden gemaakt en wanneer we weer naar beneden gaan begint ’t langzaam te druppelen. Dat is het begin van een natte dag. Dan valt de pindakaaspot ook nog kapot en weten we dat de afdaling geen pretje wordt. Gelukkig is afdalen makkelijker dan stijgen! Dan hebben we een rugzak incidentje. René heeft deze namelijk helemaal naar boven gedragen en wil hem daarom niet van mij overnemen. Normaal heel logisch, alleen heeft deze jongen wel zijn motorbroek en laarzen ingestopt. Het loopt allemaal af met een sisser, de regen heeft ons namelijk goed afgekoelt. Beneden pakken we snel onze spullen om richting Kristiansand te rijden. Eerst rijdt Ed nog even fout, maar al gauw is de weg naar de pont gevonden. Regen regen en meer regen. We vinden dan ook dat we iets lekkers verdiend hebben en gaan 3 heerlijke pizza’s bestellen. Alleen blijkt dat we alleen met VISA kunnen betalen. René gaat nog langs een dichtbij gelegen winkel om daar te pinnen, maar ook daar accepteren ze geen creditcards. 1 km terug is gelukkig een ATM waar René & ik snel even naartoe rijden. Na het eten kunnen we er weer tegenaan, maar al snel worden we weer helemaal nat en besluiten we om toch maar niet te camperen. Ben’s Motel biedt uitkomst. De prijs mag dan wel erg Noors zijn, we zitten wel droog en warm in een heerlijk bedje. Hopelijk is het morgen beter weer, nu eerst lekker slapen!
Trusten!
PS: De Preikestolen is 605 meter hoog, de laatste 334 meter hiervan hebben we te voet gedaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
