Rit Jurmala, Letland - Tallinn, Estland

2.370,1 km GMT + 2/2

8:00 gaat de wekker, maar een half uurtje later stap ik pas de tent uit. Douche, inpakken, tent afbreken, het gaat vandaag niet echt snel. Daarbij komt dat ons ontbijt bestaat uit pinda’s en m&m’s. Onze duitse motor vrienden verrassen ons met wat besjes, wat een welkome uitbreiding is op ons karige ontbijt. Dan vertrekken we eindelijk naar Tallinn. Vanaf Rga maar 300 km. Na 100 m kom ik erachter dat ik mijn handschoenen nog niet aan heb. Ik had ze toch ergens op mijn motor gelegd? Er ligt niks voor op mijn motor, niks achter op, maar ik zit wel op een handschoen. Snel even terugrijden om de andere te zoeken. Wanneer ik bij de camping af wil slaan klinkt er een schelle fluit. Een groepje jongeren bij de bushalte had hem van mijn motor zien vallen en opgepakt. Zo dan kunnen we weer op weg. Even voor Rga wordt Tallinn alweer aangegeven. Ze sturen ons over de zuidelijke ring. Door de slechte bewegwijzering rijden we even verkeerd en later worden Ed & René bijna door een kerende vrachtwagen geplet en dan is het vlot doorrijden naar de grens. Vlak voor de grens moeten we nog even inhouden, het lijkt ons niet verstandig om een een politieauto met meer dan de maximale snelheid in te halen. Zoals altijd maken we de usual pics bij de grens, welke een beetje verlaten is sinds de grens open is (door aansluiting bij EU). Dan is het zover! Ed kan eindelijk het stickertje van Estland op z’n motor plakken! De bedoeling is nu om wat lekkers bij de supermarkt te kopen, als we er een tegen komen. We stoppen eerst nog om te genieten van de Golf v. Rga, maar de zee ziet er hier meer uit als een groot meertje. De oever staat vol riet en er ligt vieze meuk op de stenen (zeewier of algen). Dan is het tijd voor belangrijke zaken. Eten & drinken kopen! In de kleine supermarkt aan de grote weg spreekt niemand Engels, Frans, Duits, Spaans of welke wereldtaal dan ook (zelfs geen Russisch) en er staan geen visa stickers op de ramen, maar met wat handgebaren komen we er achter dat je wel met Mastercard, maar niet met een pinpas kunt betalen. Dan wordt het shoppen geblazen. Een heerlijk flesje rode wijn, BBQ fleisch, chips, icetea, groentes en ontbijt worden ingeslagen. Buiten worden we weer eens aangesproken door de plaatselijke dorpsgek. Hij is niet alleen slecht in vreemde talen, maar ook in gebaren waar we geen wijs uit komen. Vriendelijk glimlachen en dan weer op weg. Bij inhaalmanoevre honderd zoveel blijven René & Ed een beetje achter, ik merk het een beetje laat op, maar na ± 2 km vraag ik met toch af of ze nog achter die auto zit. Nee dus! Keren en een heel stuk terug rijden, terwijl ik me af vraag of er iets ergs is gebeurd. Wanneer ik ze weer zie rijden ze net weer weg, ik gebaar naar René of alles goed is en krijg een duim omlaag terug. Zijn blik spreekt ook boekdelen. Een benzine station vlakbij is ons doel. Hier krijg ik te horen dat René panne heeft. Zijn motor trekt niet meer in z’n 3, 4 & 5e versnelling. Allerlei oorzaken worden door ons geopperd. Geen benzine, benzine toevoer niet goed, olie op, maar René wil eerst z’n tandwielen bekijken omdat z’n ketting eerder al klapperde. Ed & ik checken toch even de olie; terwijl René alle honderd kappen van z’n motor afschroeft. Het peilstokje wordt goed schoongeboend en terug gestoken en blijft helemaal schoon. De motor wordt goed recht gezet, en ’t peilstokje wordt helemaal erin gedraaid... en ’t stokje blijft wederom schoon. Dat wordt even olie halen en dat pas na 2000 km. De grappen over René zijn motor worden gelijk uit de mouw geschud. 1L 10W40 later komt er een druppel olie op de onderkant van de peilstok. Dat wordt dus nog een fles kopen. Tot onze verbazing verdwijnt ook deze fles in zijn geheel in ’t blok van René. 2 Liter terwijl er maximaal 3,5 liter in kan. Ik ben geen monteur, maar volgens mij hebben we ’t probleem opgelost. Voor de zekerheid rijdt René voorop, maar zonder enig probleem rijden we tot Tallinn. Bij het benzinestation vragen we de plaatselijke politieagenten of ze een camping in de buurt weten. Heel vriendelijk antwoorden ze dat we binnen een kaart kunnen bekijken, wat nog gratis is ook. Deze goede tip volgen we meteen op, maar op de kaarten kunnen we geen enkel camping symbooltje vinden. Dan worden we door een stevige getatoeërde knakker in gebrekkig engels aangesproken. Hij is ook een biker en wil graag helpen. Hij blijkt 2 campings, 1 km terug te weten en komt met een raar verhaal dat we z’n naam (Morte) moeten vermelden, want dan krijg je korting op vrouwen... Tja, we bedanken hem en krijgen een ferme handdruk. Na enig zoeken vinden we een camping, maar niemand is er te bekennen. Alleen een receptioniste die enkel russisch spreekt is te bekennen. We vertrouwen ’t niet helemaal en met de smoes dat we geld gaan halen (je kan niet met creditcard betalen) maken we ons uit de voeten. De camping aan de overkant blijkt alleen een hotel of voor caravans te zijn. We besluiten dan om maar door te rijden richting Narva om daar een camping tegen te komen of wild te kamperen. ± 25 km ten westen van Tallinn draaien we een parkeerplaats op. Er loopt een klein weggetje ’t bos in en we besluiten om te gaan kijken of we een geschikte campeerplek kunnen vinden. Na enige tijd zoeken en discussiëren hebben we eindelijk een plekje gevonden/uitgekozen. De tent is zo opgezet en de BBQ aangemaakt. Dan komt er een oude Audi stapvoets langsrijden met 2 mannen. Ze roken een sigaretje en rijden weer terug. René vertrouwd ’t niet en smst Bert (een gezamelijke vriend in NL) voor de zekerheid, mocht er iets gebeuren. Ed & ik gaan de omgeving nog even verkennen en maken een korte wandeling. René die nu toch wel een beetje ongerust wordt nadat ie enige tijd alleen in een donker bos met vreemde mannen zit, belt ‘paniekerig’ op waar we blijven. Gelukkig zijn we dichtbij en kunnen we hem gauw gerust stellen. De BBQ is een groot succes, hoewel de spareribs iets van ruggegraat is en de vis superzout is. De wijn smaakt wel goed en het kampvuur geeft ons de nodige warmte in de kille nacht. Dan is het bedtijd, het kampvuur wordt uitgepist en de slaapzakken opgezocht. Dit is wildcamperen! Trusten.