Hoofdpijn in Sarajevo
Door: Kameelco
Blijf op de hoogte en volg Edwin
04 September 2010 | Bosnië en Herzegovina, Sarajevo
Autokamp Korana, nacionalni park Plitvika Jezera, Kroatië – Pansion Lion, Sarajevo, Bosnië & Herzegovina
2.334,0 km
Altijd lastig om met een kleine kater te beginnen aan het schrijven van een goed verhaal. Te hard nadenken doet een beetje pijn aan me hoofd.
Gisteren ging mijn irritante wekker al om 7.30. Snel inpakken, tent afbreken, niet m’n motor omgooien, rond 9.00 zijn we vertrokken van ’t autokamp. Edwin lazert opnieuw bijna van z’n motor.
Om de 370 binnendoor kilometers naar Sarajevo te trotseren heeft Edwin’s Fazer een halve liter olie nodig. Ed weet niet wat er nu in zit, we besluiten uiteindelijk synthetische 10W-40 te proberen. Met een volle tank benzine gaan we op weg.
Tot de grens was ’t vooral een grauw en troosteloos landschap. Aldaar aangekomen worden we blij verrast met een mooie nieuwe stempel in ’t paspoort. Aan de andere kant worden we welkom geheten door een groepje zwerfhonden.
De weg naar Sarajevo is helemaal binnendoor, waardoor we veel dorpjes aan doen. En in die dorpjes mag je niet harder dan 50 (denken we). Ed en Timon staan lachend op de foto. Hij is van voren genomen, dus ik vrees dat hij het bewijs niet in NL gaat aankomen.
Lunchen doen we aan een idyllisch meer waar de lokale bevolking onder het genot van een blik pivo de waterplanten aan het opruimen zijn. De menukaart bestaat uit noodles en Ghanese knakworst.
We vervolgen onze route door Bosnië. Nog een flinke afstand te gaan dus we moeten veel traag verkeer inhalen. Het past allemaal maar net. Een wit busje heeft nog meer haast, besluit mij in te halen wanneer ik zelf ook aan het inhalen ben. Omdat het kan.
De weg naar Sarajevo verrast ons met een onverwachte tolweg. De eerste van de vakantie. Voor 5,- mogen we één van de weinige gloednieuwe snelwegen van BiH proberen. Opvallend weinig auto’s. Wel worden we door twee scooters ingehaald, terwijl we toch 130 reden.
Bij het binnenrijden van de stad worden we door kapot geschoten gebouwen omringd. Edwin stopt om een plan te overleggen waar te slapen. We wijzen hem op het 2m x 1m bord met HOSTEL erop waar we naast staan. Dat lijkt Edwin een goed plan.
Binnen gekomen worden we door de voltallige familie onthaald en door borst-vergrootte-mama rond geleid. We kiezen een enorme kamer met bankstel en TV voor 70,- per nacht. Even douchen en dan de stad in.
Achter het hostel lopen we direct de oude stad in. Na een kort rondje gaan we zitten bij een eettentje waar veel lokalen zitten. We bestellen vier grote cola’s en krijgen vier normale cola’s plus vier grote borden köfte. Lekker!
Op een volgend terras komen 18-jarige Tia uit Koeweit en een ander sletje bij ons zitten. Ze flirten een beetje met Timon en laten ons een aantal leuke barren zien. We gaan nog even langs het hostel voor schoenen en een lange broek, waarna de kroegentocht kan beginnen.
We komen o.a. langs een Guinness-pub zonder Guinness, een hippe bar “Opera” met gratis WiFi (wachtwoord: 09091793), en een grote kroeg met live-muziek. Na wat soepele danspassen en geflirt met de zangeres gaan we richting hostel. We bestellen een lokale hamburger, kijken nog even binnen bij de “Hyacienda” (een club met open dak!) en gaan dan maar slapen. Een aardige kroegentocht.
De pijn aan me hoofd is nu eindelijk weg!
2.334,0 km
Altijd lastig om met een kleine kater te beginnen aan het schrijven van een goed verhaal. Te hard nadenken doet een beetje pijn aan me hoofd.
Gisteren ging mijn irritante wekker al om 7.30. Snel inpakken, tent afbreken, niet m’n motor omgooien, rond 9.00 zijn we vertrokken van ’t autokamp. Edwin lazert opnieuw bijna van z’n motor.
Om de 370 binnendoor kilometers naar Sarajevo te trotseren heeft Edwin’s Fazer een halve liter olie nodig. Ed weet niet wat er nu in zit, we besluiten uiteindelijk synthetische 10W-40 te proberen. Met een volle tank benzine gaan we op weg.
Tot de grens was ’t vooral een grauw en troosteloos landschap. Aldaar aangekomen worden we blij verrast met een mooie nieuwe stempel in ’t paspoort. Aan de andere kant worden we welkom geheten door een groepje zwerfhonden.
De weg naar Sarajevo is helemaal binnendoor, waardoor we veel dorpjes aan doen. En in die dorpjes mag je niet harder dan 50 (denken we). Ed en Timon staan lachend op de foto. Hij is van voren genomen, dus ik vrees dat hij het bewijs niet in NL gaat aankomen.
Lunchen doen we aan een idyllisch meer waar de lokale bevolking onder het genot van een blik pivo de waterplanten aan het opruimen zijn. De menukaart bestaat uit noodles en Ghanese knakworst.
We vervolgen onze route door Bosnië. Nog een flinke afstand te gaan dus we moeten veel traag verkeer inhalen. Het past allemaal maar net. Een wit busje heeft nog meer haast, besluit mij in te halen wanneer ik zelf ook aan het inhalen ben. Omdat het kan.
De weg naar Sarajevo verrast ons met een onverwachte tolweg. De eerste van de vakantie. Voor 5,- mogen we één van de weinige gloednieuwe snelwegen van BiH proberen. Opvallend weinig auto’s. Wel worden we door twee scooters ingehaald, terwijl we toch 130 reden.
Bij het binnenrijden van de stad worden we door kapot geschoten gebouwen omringd. Edwin stopt om een plan te overleggen waar te slapen. We wijzen hem op het 2m x 1m bord met HOSTEL erop waar we naast staan. Dat lijkt Edwin een goed plan.
Binnen gekomen worden we door de voltallige familie onthaald en door borst-vergrootte-mama rond geleid. We kiezen een enorme kamer met bankstel en TV voor 70,- per nacht. Even douchen en dan de stad in.
Achter het hostel lopen we direct de oude stad in. Na een kort rondje gaan we zitten bij een eettentje waar veel lokalen zitten. We bestellen vier grote cola’s en krijgen vier normale cola’s plus vier grote borden köfte. Lekker!
Op een volgend terras komen 18-jarige Tia uit Koeweit en een ander sletje bij ons zitten. Ze flirten een beetje met Timon en laten ons een aantal leuke barren zien. We gaan nog even langs het hostel voor schoenen en een lange broek, waarna de kroegentocht kan beginnen.
We komen o.a. langs een Guinness-pub zonder Guinness, een hippe bar “Opera” met gratis WiFi (wachtwoord: 09091793), en een grote kroeg met live-muziek. Na wat soepele danspassen en geflirt met de zangeres gaan we richting hostel. We bestellen een lokale hamburger, kijken nog even binnen bij de “Hyacienda” (een club met open dak!) en gaan dan maar slapen. Een aardige kroegentocht.
De pijn aan me hoofd is nu eindelijk weg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
