De dag van de sneeuw naar de Italiaanse zon
Door: Kameelco
Blijf op de hoogte en volg Edwin
31 Augustus 2010 | Italië, Nals
Hotel Zum Alten Rössli ***, Davos, Zwitserland – Camping Zum Guten Tropfen, Nalles, Italië
1.223,9 km
Het is alweer ochtend. Niet wat vroeg om al te beginnen met schrijven? Nee: omdat ik gisteravond niet geschreven heb , ben ik dus nu over gisteren aan het schrijven terwijl de rest de tent afbreekt. Goed geregeld!
De laatste dag van augustus begon met vredig ontwaken in een decadent ski-oord. Aan het zachte gekreun te horen wordt René in de kamer naast ons prettig wakker gemaakt door Timon. Het ontbijt begint al spectaculair met een ingenieus ei-kapot-maak apparaat, wat ook op je eigen hoofd gebruikt kan worden. Na het eitje en een croissant schuift een oude japanner aan om ons de laatste trends in UV-printen te demonstreren. Het gebrekkige Engels gaat snel vervelen. Tijd om de spullen te gaan pakken .De gastvrouw weet ons nog te vertellen dat ongeveer alle passen richting Italië gesloten zijn vanwege de sneeuw. En dat het aan de andere kant heerlijk weer is…
Dat betekende dat we een flink stuk moesten omrijden: via St. Moritz hebben we achtereenvolgens de Julierpass (2284 m), de Ofenpass/Pass dal Fuorn (2149 m) en de Umbrailpass (2503 m) bedwongen. Op deze hoogtes is beduidend minder zuurstof aanwezig, waardoor m’n CBR enkele malen stil viel. Andere motoren hadden nergens last van. Dit was by far de mooiste route die ik ooit op een motor heb gereden. Ik begin het concept van een motorvakantie een beetje te snappen!
Om er te komen moeten we een goede kilometer zonder asfalt, leuke uitdaging voor m’n semi-circuit banden. Bovenop de Stilfserjoch (2758 m) pauzeren we voor een te duur bijna lekker broodje braadwurst. Echte Italiaanse haute-cuisine. De afdaling door de Stelviopas is niet voor niets uitgebreid door Top Gear behandeld, haarspeld na haarspeld staan ons te wachten. Aan de andere kant was het heerlijk weer. Weg met de regenpakken en andere isolatie. Hoe verder en lager we in Italië komen, hoe beter. Onderweg naar benden stopt Edwin nog om actie foto’s te maken. 20 minuten later checkt Timon z’n spiegels en besluiten we toch maar even op Edwin te wachten. Tijdens z’n aftocht lazert Ed nog bijna om.
Bij Castelbello gaan we op zoek naar een leuke plek om te wildkamperen. We vinden er een aantal, welke uiteindelijk of te klein, of toch niet zo rustig waren. Een vrachtwagen kwam achterstevoren de campsite op rijden.
Dan toch maar een camping. De dichtstbijzijnde op de TomTom is vol. De volgende, op 600 meter, is ook vol. De volgende bellen, even goed ons telefoon-Duits oefenen. Uiteindelijk vinden we er één op 30 km afstand. Op de weg er naartoe worden zowel René als Edwin bij ’t inhalen bijna geplet. Daarna valt m’n CBR stil, na 250 km door de bergen moet er op de reservetank worden verder gereden.
Aangekomen op de (mini)camping zet Timon (?) de tent op en slingert René de BBQ aan. De volslanke overrijpe beheerdster was overigens verrast; normaal laat ze geen motorrijders toe. Dit had René verstandig stil gehouden aan de telefoon.
Vier rum-cola’s, 7 weißbiertjes en flink wat slappe verhalen verder is het tijd om rond 22:00 het LED-lichtje uit te doen.
1.223,9 km
Het is alweer ochtend. Niet wat vroeg om al te beginnen met schrijven? Nee: omdat ik gisteravond niet geschreven heb , ben ik dus nu over gisteren aan het schrijven terwijl de rest de tent afbreekt. Goed geregeld!
De laatste dag van augustus begon met vredig ontwaken in een decadent ski-oord. Aan het zachte gekreun te horen wordt René in de kamer naast ons prettig wakker gemaakt door Timon. Het ontbijt begint al spectaculair met een ingenieus ei-kapot-maak apparaat, wat ook op je eigen hoofd gebruikt kan worden. Na het eitje en een croissant schuift een oude japanner aan om ons de laatste trends in UV-printen te demonstreren. Het gebrekkige Engels gaat snel vervelen. Tijd om de spullen te gaan pakken .De gastvrouw weet ons nog te vertellen dat ongeveer alle passen richting Italië gesloten zijn vanwege de sneeuw. En dat het aan de andere kant heerlijk weer is…
Dat betekende dat we een flink stuk moesten omrijden: via St. Moritz hebben we achtereenvolgens de Julierpass (2284 m), de Ofenpass/Pass dal Fuorn (2149 m) en de Umbrailpass (2503 m) bedwongen. Op deze hoogtes is beduidend minder zuurstof aanwezig, waardoor m’n CBR enkele malen stil viel. Andere motoren hadden nergens last van. Dit was by far de mooiste route die ik ooit op een motor heb gereden. Ik begin het concept van een motorvakantie een beetje te snappen!
Om er te komen moeten we een goede kilometer zonder asfalt, leuke uitdaging voor m’n semi-circuit banden. Bovenop de Stilfserjoch (2758 m) pauzeren we voor een te duur bijna lekker broodje braadwurst. Echte Italiaanse haute-cuisine. De afdaling door de Stelviopas is niet voor niets uitgebreid door Top Gear behandeld, haarspeld na haarspeld staan ons te wachten. Aan de andere kant was het heerlijk weer. Weg met de regenpakken en andere isolatie. Hoe verder en lager we in Italië komen, hoe beter. Onderweg naar benden stopt Edwin nog om actie foto’s te maken. 20 minuten later checkt Timon z’n spiegels en besluiten we toch maar even op Edwin te wachten. Tijdens z’n aftocht lazert Ed nog bijna om.
Bij Castelbello gaan we op zoek naar een leuke plek om te wildkamperen. We vinden er een aantal, welke uiteindelijk of te klein, of toch niet zo rustig waren. Een vrachtwagen kwam achterstevoren de campsite op rijden.
Dan toch maar een camping. De dichtstbijzijnde op de TomTom is vol. De volgende, op 600 meter, is ook vol. De volgende bellen, even goed ons telefoon-Duits oefenen. Uiteindelijk vinden we er één op 30 km afstand. Op de weg er naartoe worden zowel René als Edwin bij ’t inhalen bijna geplet. Daarna valt m’n CBR stil, na 250 km door de bergen moet er op de reservetank worden verder gereden.
Aangekomen op de (mini)camping zet Timon (?) de tent op en slingert René de BBQ aan. De volslanke overrijpe beheerdster was overigens verrast; normaal laat ze geen motorrijders toe. Dit had René verstandig stil gehouden aan de telefoon.
Vier rum-cola’s, 7 weißbiertjes en flink wat slappe verhalen verder is het tijd om rond 22:00 het LED-lichtje uit te doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
