De dag bij de meren
Door: Renezel
Blijf op de hoogte en volg Edwin
03 September 2010 | Kroatië, Korana
Autokamp Korana, nacionalni park Plitvika Jezera, Kroatië – Autokamp Korana, nacionalni park Plitvika Jezera, Kroatië
1.986,4 km
We worden wakker op de riante tijd van half tien. Timon vindt het maar wat vroeg, de student. We beginnen op deze eerste rustdag met de gebruikelijke “garagedag” met o.a. verstellen van een kofferset, oliecontrole en ketting spannen. Om 12:00 zijn we klaar. We baggeren die rommel van gisteravond in de lokale schijthut en vertrekken naar de meren. M’n motorrijinstructeur draait zich om in z’n graf als hij onze kleding zag maar we reden dan ook rustig en het was een kort stukkie. Het eerste wat opvalt is dat het ons “zeer zou verbazen als een Kroatische de Miss Universe zou winnen” (niet de originele bewoording).
Een tientje lijkt veel voor deze toeristische halve waterval in september maar niets blijkt minder waar. Er mag veel niet: zwemmen, kamperen, fikkie stoken, zonnebaden, je hond loslaten of bladeren plukken (bedankt UNESCO) maar er zijn gratis veerboten en boemeltreintjes.
Het enige nadeel van dit bijna-EU-land is dat ze nog wat moeite hebben om die Euro te slikken. Kennelijk is dit anders niet zo trotse volk toch wel blij met hun lokale knoop.
We beginnen de wandeltocht onderlangs naar de “big slap” oftewel de grote waterval van 76 m hoog. Dan slaat de honger toe en is het nieuwe er een beetje af. Als we terug zijn bij de start kunnen we met PIN betalen (halverwege de meren bij P2). Dit is genieten en we spelen met ons bezoek: wesp, boomklever, roodborstje.
Met hernieuwde energie doen we de ronde bovenlangs. Het is wel een beetje meer hetzelfde, maar het is goed voor de kuiten zullen we maar zeggen. We halen tot 2 keer toe de toeristische bejaardentrein in met op kop een puist van een gids. Na een uur komt het verlossende boemeltje. Al met al had niemand dat willen missen. Het is niet voor niets UNESCO gebied, mat wel te toeristisch, zelfs in september.
We bakkelijen over de eetplannen en eindigen bij onze derde barbecue met Kroatische mexicano’s. We proberen zoveel mogelijk drank op te maken tijdens een potje wie-ben-ik. Timon was Saddam Hussein en Kameelco was Mandy uit Davos. Met Edwin als Jezus was het niveau dus hoog. Tijd voor bed – morgen vroeg op!
1.986,4 km
We worden wakker op de riante tijd van half tien. Timon vindt het maar wat vroeg, de student. We beginnen op deze eerste rustdag met de gebruikelijke “garagedag” met o.a. verstellen van een kofferset, oliecontrole en ketting spannen. Om 12:00 zijn we klaar. We baggeren die rommel van gisteravond in de lokale schijthut en vertrekken naar de meren. M’n motorrijinstructeur draait zich om in z’n graf als hij onze kleding zag maar we reden dan ook rustig en het was een kort stukkie. Het eerste wat opvalt is dat het ons “zeer zou verbazen als een Kroatische de Miss Universe zou winnen” (niet de originele bewoording).
Een tientje lijkt veel voor deze toeristische halve waterval in september maar niets blijkt minder waar. Er mag veel niet: zwemmen, kamperen, fikkie stoken, zonnebaden, je hond loslaten of bladeren plukken (bedankt UNESCO) maar er zijn gratis veerboten en boemeltreintjes.
Het enige nadeel van dit bijna-EU-land is dat ze nog wat moeite hebben om die Euro te slikken. Kennelijk is dit anders niet zo trotse volk toch wel blij met hun lokale knoop.
We beginnen de wandeltocht onderlangs naar de “big slap” oftewel de grote waterval van 76 m hoog. Dan slaat de honger toe en is het nieuwe er een beetje af. Als we terug zijn bij de start kunnen we met PIN betalen (halverwege de meren bij P2). Dit is genieten en we spelen met ons bezoek: wesp, boomklever, roodborstje.
Met hernieuwde energie doen we de ronde bovenlangs. Het is wel een beetje meer hetzelfde, maar het is goed voor de kuiten zullen we maar zeggen. We halen tot 2 keer toe de toeristische bejaardentrein in met op kop een puist van een gids. Na een uur komt het verlossende boemeltje. Al met al had niemand dat willen missen. Het is niet voor niets UNESCO gebied, mat wel te toeristisch, zelfs in september.
We bakkelijen over de eetplannen en eindigen bij onze derde barbecue met Kroatische mexicano’s. We proberen zoveel mogelijk drank op te maken tijdens een potje wie-ben-ik. Timon was Saddam Hussein en Kameelco was Mandy uit Davos. Met Edwin als Jezus was het niveau dus hoog. Tijd voor bed – morgen vroeg op!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
