Mijn laatste bericht... vaarwel Indonesië gek land

Hallo allemaal,

Dit is alweer mijn laatste berichtje, en het komt niet eens meer uit Indonesië, maar uit De Meern waar ik alweer een paar uur zit.
Kan ik mooi even vertellen wat ik de laatste dagen zoal gedaan heb, afgelopen zondag bijvoorbeeld…

[l9-08-2007]
Vandaag gingen Marijn, Arjo en Liesbeth naar Ubud, en aangezien ik zin had om nog wel een potje te gaan duiken ben ik dat maar wezen doen bij Nusa Penida. Dat is een klein eilandje net onder Bali, en dat betekent dat je er met de boot heen moet. Ik ging erheen met zes singaporezen, twee duikinstructeurs en de kapitein. Dat maakt het wel wat duurder, maar het is toch wel vet om met een privébootje over de golven heen te knallen. Eén van de singaporezen was dat niet met mij eens, want die ging over haar nek.

Bij Nusa Penida hebben we drie duiken gemaakt:
~ Duik 12; 28 m, Bottom Time 00:44 @ Manta Point, Nusa Penida, Indonesia ~
Dit was een beetje een chaotische duik, met veel golven, dikke surge en een duikbril die lekte zodat ik uiteindelijk onder water maar brillen heb geruild met de duikinstructeur. Ondanks alles was het toch wel een vette duik want ik heb, naast een bosje pijlstaartroggen, een hele hoop manta's gezien. Geen idee wat dat zijn? Check de foto's, of stel je voor dat er een pijlstaartrog met het formaat van een kamerbreed tapijt over komt vliegen (meer een vliegend tapijt dus…). Erg indrukwekkend.
~ Duik 13; 34 m, Bottom Time 00:30 @ Crystal bay, Nusa Penida, Indonesia ~
Eerst naar de crystal bay gevaren om daar te lunchen en te relaxen (onze surface interval) en daarna het water in geplonsd op zoek naar onze volgende ontmoeting: de Mola mola! Hiervoor moesten we eerst een slordige tien minuten wachten, maar toen kwamen ze dan ook langs, en meteen maar met drie stuks. De Mola wata? De Mola mola of zonvis is een gigantische vis, die tot 1000 kilo zwaar kan worden, en verder gewoon een raar beest is. Wederom, Google maar! Het is altijd afwachten of je er één te zien krijgt, en wij hadden dus vet mazzel met drie stuks. Aangezien we een hoop tijd hebben zitten wachten op
ongeveer 34 meter diep, waardoor je lucht er door heen vliegt, hebben we verder niet zoveel gezien. Gewoon wat leuke beestjes, waaronder een pufferfish en een mantis shrimp, en mooi koraal.
~ Duik 14; 14 m, Bottom Time 00:43 @ Lembongan point , Nusa Penida, Indonesia ~
Deze duik stond voor mij eigenlijk niet eens op de agenda, maar aangezien ik geen zin had om te gaan zitten wachten tot de singaporezen weer boven water zouden komen en ik voor 20 dollar zelf ook mee mocht heb ik dat maar gedaan. Dit was een drift duik, ofwel je gooit jezelf in het water en de stroming neemt je mee over het rif. Het voordeel is dat je zonder veel moeite een hoop te zien krijgt, het nadeel is dat je niet echt goed naar iets kunt kijken. Deze duik was gewoon leuk, zonder bijzondere beestjes, maar mét de duikcomputer van de duikinstructeur om mijn pols. Leuk speelgoed!

Die avond lekker pizza's gegeten en wezen poolen met Marijn.

[20-08-2007]
Maandag was onze laatste echte vakantiedag, en dat betekent zoiets als uitslapen en op het strand liggen. Oh nee wacht, eerst moest ik nog even inchecken voor mijn vlucht naar huis, wat met het supersnelle internet hier maar een uur duurt. Toch fijn dat ik wel nog een exit row seat heb kunnen krijgen. Toen alsnog naar het strand, beetje liggen braden en een poging tot surfen gewaagd. 'S Avonds met z'n vieren voor de laatste keer uit eten hier, en nog wat wezen shoppen. Daarna nog even relaxen met een Balinese massage.

[21-08-2007]
Vanochtend ingepakt, Marijn, Arjo en Liesbeth uitgezwaaid en mijn tas laten repareren bij een kleermaker voor 40 cent. Die prijzen gaan we missen. Toen lekker wezen vliegen via Jakarta en Kuala Lumpur, wat het totaal op dertien vluchten zet. Goed voor mijn carbon footprint. De vlucht naar Jakarta ging goed, met exitrow seat, maar was wel een beetje zweten omdat ze natúúrlijk vertraging hadden. De vlucht naar Amsterdam ging ook prima, wederom exitrow en 15 kilo is geen probleem als handbagage en vlak voor de landing in Amsterdam zorgde mijn bagagevak voor commotie door open te springen en niet meer dicht te willen waarna twee paniekerige stewardessen de inhoud snel in een toilet gooiden.

Dat was hem dan. Die vier maanden zijn nu ik zo terugdenk wel hard voorbijgevlogen. Niet altijd even makkelijk maar zeker allemaal de moeite waard! Nu ik hier zo thuis zit is het heel gek, ik heb alles vier maanden lang niet gezien en dat realiseer ik me nu goed, maar toch voelt het ook alsof ik gisteren ben weg gegaan. Oost west, thuis best.

Dan is nu ook de plek gekomen om iedereen van wie ik de laatste maanden email/sms/telefoon/post/blogberichtjes/msn/etc ontvangen heb hierbij nog even te bedanken. Indonesië is een leuk land, maar af een toe een teken van leven uit Nederland is toch ook wel leuk! Verder is dit ook mijn laatste bericht uit Indonesië (stiekem niet dus) en dus ook jouw laatste kans om een berichtje te posten! Ik ga als ik goed en wel terug ben een boek bestellen op waarbenjij.nu waar al mijn verhalen en foto's, maar ook jullie reacties, in komen en daarom zou ik iedereen willen vragen om, als je nog een leuke reactie/verhaal/commentaar/toevoeging/etc kunt verzinnen deze nú te posten! Dat zou ik in ieder geval erg leuk vinden, dus maak er wat moois van. De meeste van jullie volgen de weblog van Gisela ook wel, en ik denk dat voor haar hetzelfde geldt, aangezien zij morgen naar Nederland gaat. Ik moet dus nog een dagje geduld hebben. Als jullie vergeten zijn hoe ik eruit zie, zie dan mijn laatste foto. Zie het als een wasmiddelreclame: links merk X, rechts Robijn intensief.

Om even een idee te geven van hoe dat voelt, terug naar huis betekent terug naar:
- Fatsoenlijk Nederlands spreken
- Alcohol, varkensvlees, sex voor het huwelijk en alle andere dingen die Allah verboden heeft
- Flapdrol!
- UBV-korting
- Papa en mama, Ilse en Eelco, opa en oma, en ander sentimenteel gebeuren
- Het laatste restje zomervakantie in Nederland met lekker slecht weer
- Jou natuurlijk
- Mijn balkon (zonder zilveren leuning, maar met een espressomachine om de hoek)
- Douche en wc mét papier en zónder kakkerlakken
- Een fatsoenlijk ontbijt
- Integratiecursussen, poldermodel, trajectcontrole, SUV commotie en Wilders
- Mijn motor, als hij tenminste wil starten na vier maanden zomerstop
- Mensen die wél durven te zeggen dat ze je niet begrijpen
- Mensen die wél tegen je in durven te gaan
- Mensen die wél kritisch nadenken
- Heineken in plaats van Bintang… oh nee dat maakt geen zak uit
- Asfalt, mooie lang banen pikzwart en onbeschadigd asfalt, met van die mooie witte lijntjes erop
- Verkeersregels!
- Bloemkool, aardappelen en draadjesvlees
- Wisselvallig weer, kou, regen en andere doffe ellende
- Prijzen waar ik weer over na moet denken
- Roken doe je buiten!
- Het land waar een biertje gelukkig goedkoper is dan een maaltijd
- Het land waar een maaltijd helaas duurder is dan een biertje
- Het land met nagenoeg geen muggen en ratten, maar helaas ook geen tsjik tsjaks; de übergezellige gekko's die in Indonesië overal op de muren zitten
- Een iets liberaler drugsbeleid
- NEDERLAND! Stiekem toch wel een mooi landje...

Om met de woorden van een van de meest bizarre gidsen ooit af te sluiten: Indonesië gek land!

Het was mij een waar genoegen.