Rit Arona - Wild kamperen in de Alpen!

De teller staat inmiddels op 3363,9 km (aan het einde van de dag). De dag begint laat in een warm Italië. Als we eenmaal wakker zijn duiken we eerst het Lago Maggiore in. Je moet een kilometer lopen voordat het enigszins diep begint te worden, maar wat is het mooi! Overal zwemmen visjes en vissen, die na enig geduld zelfs aan je voeten gaan knabbelen. Om hun honger te stillen breken we een paar zoetwatermossels open om de inhoud ervan aan de vissen te voeren. Na enig geduld komen hier zelfs grotere exemplaren op af. We hebben het hele meer voor onszelf maar gaan toch maar douchen. Daar krijgt René een koekje van eigen deeg * Komt ‘ ie! *. AAangezien al onze voorraden op zijn gaan we eerst shoppen bij de Esselunga. Het woord supermarkt voldoet niet meer. Boodschaptempel klinkt al beter (32 kassa’s…). Hier slaan we flink in aangezien we van plan zijn de nacht door te brengen in een Zwitsers alpenweitje. Heidi, here we come!
Terug op de camping pakken we alles in en als we willen betalen blijkt de receptie dicht. Dit gat in onze planning vieren we door de EO-jongeren te bestelen van de Telegraaf en suikerklontjes, en onze bezwete ruggen te drogen aan hun stoelen. Als de receptie dan toch open is blijkt dat we eigenlijk voor twee nachten moeten betalen, omdat we na 12:00 uitchecken. De goedlachse en onverstaanbare Italiaan met veel borsthaar en gouden ketting strijkt echter zijn hand over zijn hart en houdt het op één dag. Puntje voor Italië.
We vertrekken om 15:00 en rijden eerst langs het Lago Maggiore. De grens tussen Italië en Zwitserland ligt hier ook aan. Net over de grens stoppen we om te tanken alwaar wij een afvaardiging van de Hurricanes (Mc Austria/Switserland) tegen komen. Dat zijn pas echte mannen! Opeens voelen we ons heel onopvallend zonder sportuitlaat. We rijden door, halen soms enigszins roekeloos in, en passeren steeds meer motorrijder waar van opvallens veel Goldwings. Na een tijdje komen we dan toch aan bij Lago Santa Maria (1940 meter Lucomagno pas), waar het giga koud is. We rijden nog even over de stuwdam heen en weer, zeiken er vanaf en maken plannen om de meloen naar beneden te gooien. Het is toch wel heel koud en winderig dus we rijden nog even door tot we het meest geniale plekje voor wild kamperen vinden. Gelegen aan de rivier, op een alpenweitje zoals beloofd. Alleen Heidi is zoek, en de paarse Milkakoe laat zich ook niet zien. We zetten de tent op, stoken een kampvuur, drinken wijn en absinth (zoals het hoort), eten soep met worst en brood en doen al deze dingen niet in deze volgorde :). Van al dit moois worden we een beetje extatisch maar de volgende dag zou nog beter worden! We slapen heerlijk in de kou.

Motto van de dag: Jaja, we reden inderdaad door Motto heen. Weinig boeiend plaatsje overigens.

O ja met je motor een bergwei afscheuren is wel gaaf, of ze nog omhoog komen dat gaan we straks uitvinden.