De dag dat we Roemenië ontvluchtten
Door: Bijnaamloze Edwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin
06 September 2010 | Hongarije, Makó
Hotel Slavija**, Belgrado, Servië – Camping Makó, Makó, Hongarije
2.986,0 km
De dag begint met op tijd wakker worden, douchen in een verstopt bad en inpakken. Met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons jaren ’70 Libelle design hotel met muizen en gaan we Belgrado verkennen.
Belgrado valt eigenlijk een beetje tegen. Vele generaties Yugo’s, Lada’s, Trabanten, Dacia’s, Zavasta’s, Škoda’s en een verdwaalde Hollander hebben de Oostblokflats zwart gewalmd. Toch vinden we nog een oud fort en een kerk in aanbouw die de moeite waard zijn. De string, de euro en wit pleisterwerk zijn hier nog niet uitgevonden.
Na de Belgrado City Tour plakken we de zut op de motoren, vinden de weg uit de stad, tanken en kopen een schroefje voor het kofferrek van René. Staan we toch weer te klussen aan de motor van de brommerheld. De Servische opa met shag in z’n oren krijgt stroopwafels als bedankje.
Na Belgrado kachelen we via Vojvodina naar de grens. Hier nemen we alsnog foto’s van de Servische grensborden en lachen de Serven uit, die waren ons op de grens Bosnië & Hercegovina – Servië namelijk verboden door chagrijnige douaneknuppels. Verder worden we bijna in de enkels gebeten door Roemeense zwerfhonden en verbazen ons over de aggenebisbende op de grens. Terwijl Roemenen en Serven sigaretten overladen van de ene in de andere kofferbak zeggen wij Servië adieu en gaan een lekker stukje rijden door de troosteloze tamme agrarische vlakte die men Roemenië noemt.
Het doel is Timioara maar van deze stad worden we helemaal suïcidaal dus we doen boodschappen bij de Billa en gassen door naar Hongarije. We ontwijken tig politiecontroles en betalen wederom geen tol, ook al moet dat wel. Depressief van de vele kilometers rechtuit/maïsveld/kakweer gaan we met plezier Hongarije in!
In Hongarije komen we na een lekker stukje Hongarije aan op de camping in Makó waar we bbqen en al snel de ogen sluiten, nog dromend van dat mooie Roemenië…
2.986,0 km
De dag begint met op tijd wakker worden, douchen in een verstopt bad en inpakken. Met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons jaren ’70 Libelle design hotel met muizen en gaan we Belgrado verkennen.
Belgrado valt eigenlijk een beetje tegen. Vele generaties Yugo’s, Lada’s, Trabanten, Dacia’s, Zavasta’s, Škoda’s en een verdwaalde Hollander hebben de Oostblokflats zwart gewalmd. Toch vinden we nog een oud fort en een kerk in aanbouw die de moeite waard zijn. De string, de euro en wit pleisterwerk zijn hier nog niet uitgevonden.
Na de Belgrado City Tour plakken we de zut op de motoren, vinden de weg uit de stad, tanken en kopen een schroefje voor het kofferrek van René. Staan we toch weer te klussen aan de motor van de brommerheld. De Servische opa met shag in z’n oren krijgt stroopwafels als bedankje.
Na Belgrado kachelen we via Vojvodina naar de grens. Hier nemen we alsnog foto’s van de Servische grensborden en lachen de Serven uit, die waren ons op de grens Bosnië & Hercegovina – Servië namelijk verboden door chagrijnige douaneknuppels. Verder worden we bijna in de enkels gebeten door Roemeense zwerfhonden en verbazen ons over de aggenebisbende op de grens. Terwijl Roemenen en Serven sigaretten overladen van de ene in de andere kofferbak zeggen wij Servië adieu en gaan een lekker stukje rijden door de troosteloze tamme agrarische vlakte die men Roemenië noemt.
Het doel is Timioara maar van deze stad worden we helemaal suïcidaal dus we doen boodschappen bij de Billa en gassen door naar Hongarije. We ontwijken tig politiecontroles en betalen wederom geen tol, ook al moet dat wel. Depressief van de vele kilometers rechtuit/maïsveld/kakweer gaan we met plezier Hongarije in!
In Hongarije komen we na een lekker stukje Hongarije aan op de camping in Makó waar we bbqen en al snel de ogen sluiten, nog dromend van dat mooie Roemenië…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
