De dag dat de eerste motor viel

Camping Knaller, weißensee, Oostenrijk – Autokamp Korana, nacionalni park Plitvika Jezera, Kroatië
1.966,1 km

De dag begint rond 08:30 met een diepgemeende “kut” van Timon die erachter komt dat hij op z’n camelbag is gaan liggen waardoor z’n slaapzak/kussen/matje zeiknat zijn. Iedereen wakker, iedereen lacht en Timon legt z’n zut in de zon te drogen.

Wakker worden aan de weißensee is koud! Eelco gaat op jacht naar een sleutel voor het douchehok – we zijn namelijk nog niet ingecheckt – maar vindt een gesloten receptie. Benieuwd naar de vorderingen komen Edwin en René kijken waar hij blijft en even later liggen we gezamenlijk in blote kont in de höchster Badesee der Alpen. Timon durft niet en blijft achter om koffie te zetten.

Ik zie nog een sperwer door de camping vliegen maar daar wordt niemand koud of warm van. Dan komt er één of andere tjappie regelrecht uit Snatch gelopen om de rekening te vereffenen. Voor 20 € is het gebeurd en dat is niet duur. De campingknaller doet zijn naam eer aan!

Bij het inpakken joint Eelco de club. Terwijl hij één van zijn bulten vult duwt hij z’n motor om. Bekrast Tupperware en een kapotte clignoteur tot resultaat. Gelukkig hebben we tape bij ons!

We kachelen naar de grens via de tolvrije 18% Wurzenpass. Bij de grens nemen we de gebruikelijke foto’s terwijl de Slovenen hun grensovergang slopen. We besluiten om even een stuk snelweg te nemen vanaf ca. Jesenice om wat kilometers te maken. Kameelco rijdt voorop, negeert alle borden – hij is bordenblind blijkt later – en voor we het weten zijn we door drie tolpoorten gesjeesd zonder vignet te kopen. Onze zero tolerance blijft dus staan!

We verlaten de snelweg bij Postojna en knallen binnendoor naar de grens. Daar nemen we wederom de gebruikelijke foto’s, ditmaal ook van de EU-grens, en mogen zonder tolboete Slovenië verlaten.

Eenmaal in Kroatië rijden we via de kustweg door de ellende die Rijeka heet, langs het eiland Krk, en met uitzicht op de Adriatische zee richting de Plitvice meren. Het plan wordt – na wat bijstellen – om in één keer daarheen te rijden. Dat lukt uiteindelijk ook, al betekent dat wel hard rijden in het pikkedonker en de kou. Bovendien moeten we oppassen voor beren!

Aangekomen bij de campingfabriek knallen we de tent in recordtempo neer, halen we wat te eten en 2 pullen bier bij het sfeerloze restaurant en genieten van een natuurdocumentaire in het café. Kroaten weten hoe je een feestje bouwt!