De dag dat de terugreis begon

Camping Makó, Makó, Hongarije – Appartement, Budapest, Hongarije
3.188,7 km

Om een uur of negen gaat de wekker. Het doel is de legendarische ‘therme’ baden van Makó. Eerst maken de Schullers nog naar volle tevredenheid gebruik van de hyper comfortabele douches van de camping (lees: 1 m2 houten hok zonder haakjes en een gieter met warm water en 3 gaatjes).

Het thermebad is dus gewoon een bejaarden zwembad zoals we die in NL ook kennen. We kijken binnen, we kijken buiten, we maken filmpjes en minglen met de lokale bejaarden. Dan mogen Timon en Edwin naar boven om elk 20 min grenzeloos verwend te worden door een bruingewerkte kontkrummelaar annex beursgeslagen SM-slaaf annex dove part-time bejaardenmasseur. Voldaan en vermoeid maken we hier nog wat geld op aan hotdogs en om kwart voor 2 rijden we goed en wel weg. O ja, het zwembad bleek toch een ‘therme’ te hebben: het leek op de afvoer van koelwater van een nucleaire fabriek in een ijzeren bak.

Eigenlijk direct na vertrek begon de regen en het zag er niet uit dat het ging stoppen. Zodoende laten we het wildkamperen-boven-Budapest-plan vallen en gassen over de snelweg Pest in.

Met veel geluk en doorzettingsvermogen vinden Edwin en Eelco een appartement voor ons waar we toevallig ook met de motoren stil waren gaan staan. Hostels zaten vol ivm 1 of andere culturele activiteit. Eelco kondigt onze komst aan door op de stoep een terras omver te rijden. Enfin, kroegentocht nummer 2 en dit keer inclusief wasknijper, welke een hoop lol, maar vooral versnelde dronkenschap oplevert. Dan stokt de tocht in een Ierse pub als daar de qualifier Engeland-Zwitserland op het punt staat te beginnen. We schuiven aan bij George, een Zwitser die allen op vakantie is om z’n gebit te laten renoveren (goedkoper).

Een gezellige chef uit Lausanne van een ***** hotel, die vooral veel geld verdiend met het verkopen van crème de Parisienne saus die hij door z’n ouders laat bereiden. George speelt op een gegeven moment mee met de wasknijper en adt sportief z’n bier.

De avond besluiten we bij een live optreden van een Stone-metal band, wat dat ook moge zijn. We zijn iig niet helemaal nuchter meer. Goede reden om even wat stoelen om te trappen, tenminste, als je ze kunt raken hè Eelco?

Bij thuiskomst doen we heel stil want dat moest. Hopelijk is het gelukt en krijgen we geen boete.